İSTEMEK G.B.3-22

“Habibim! Ruhtan soranlara de ki: Ruh Rabbinin emrindedir”. Ayet-i Kerime.

Ama ruhu nefsin elinden çıkaracağız ki Rabbinin emrinde olsun. Nefsin pençesinden kurtaracağız ki… Niye nefsin pençesine düşmüş? ALLAH düşürmüş işte. Hz. Âdem’i cennette halketmişti. Cennette kalsa idi, hep cennette olacaktık. O zaman küfür de olmazdı. Cehennem de olmazdı. Ama Cenâb-ı Hakkın Celâli var, Cemâli var. İsyan edenler ALLAH’ın Celâlini alıyorlar. İtaat edenler Cemâlini alıyorlar. Hep kul istiyor. ALLAH halkediyor. Ne buyuruyor?

“Talebenâ, vecedenâ”. “İste vereyim” diyor. Bir de:

       Hiç kuluna zulmeder mi Mevlâsı

       Kulun çektiği kendi cezası

Cesed çürüyecek, yok olacak. Bir altını toprağa gömsek yine altın olarak çıkar. Ruh ta böyledir. Ruh yok olmaz. Cenâb-ı Hakk’ın zatından ayrılmıştır. Bâkî olan ALLAH. ALLAH’tan gelen ruh ta bâkîdir. Yok olmaz. Sıkıntıyı da ruh görecek. Sefâyı da ruh görecek.

Bir korkulu rüya görünce, korktuğunuz zaman, uyanınca kurtulursunuz. Ama öldükten sonra kurtulmak yok. Öyle ise dünyada iken, başımızın çaresine bakalım. İnandıksa bunlar olacaktır. Çok ta yakın.

       Verir kullarına mühlet

       Lâkin eylemez ihmal

Bir gönülde iki sevgi olmaz. ALLAH ta öyle buyuruyor.

“Biz insanlarda bir tane kalp halkettik.“

İki tane kalp yok ki: Birine dünyayı diğerine ahireti koysunlar. Eğer o kalpte dünya varsa ahiret sevgisi de olmaz, bizim sevgimiz de olmaz. İnsan sevmediği bir şeyi yemez. Sevmediği bir şeyi giymez, sevmediği kimsenin yanına gitmez, sevdiğinin yanına gider. Sevdiği işi işler. Sevdiği elbiseyi giyer. Öyle ise burada sevilecek ahirettir. Ahireti seveceğiz ki ahirete sa’yımız gayretimiz olsun. Niye sevemiyoruz? Dünya sevgisinden. Dünya sevgisi olunca kalbi kara olur. Ahireti sevince kalbi aydınlanır. Güneş doğunca arzın karanlığı gider. Güneş batınca arz karanlık olur. İşte Günah sevap, hayır şer, helal haram bilmeyenlerin kalpleri karanlık gece gibidir.