İSMAİL ATA
Seyyid Ata'nın yüksek halifelerinden.. Halimin başında halk İsmail Ata'ya çatar, aleyhinde konuşurmuş.. O da dermiş ki:
— Ben onları bilmem, tanımam; yiyeceklerini verir, davullarını çalarım. Canım feda olsun kendilerine!.
Seyram ile Taşkent arası Hoziyan kasabası halkı da ismail Ata hakkında söylemediğini bırakmazmış.
Mukabelesi:
— Bu mollalar bizim sabunumuzdur. Onlar olmasa nasıl temizleniriz.
Hoca Ubeydullah Hazretleri bu sözü pek beğenirlerdi. Halk şefkat mevzuunda yine ismail Ata'nın düsturu:
— Halkı sev, ona güneşte gölge, soğukta kaftan, kıtlıkta ekmek ol!
Hoca Ubeydullah hazretleri, bu söz için de «her hikmeti toplayıcı kelâm» buyurmuşlardır.
ismail Ata'nın bir müride telkini:
— Ey derviş, seninle tarikat arkadaşı olduk! Bizden bir nasihat kabul et: Bu dünyayı süslü bir mezar say, Allah ile kendinden, başkasını yok bil; ve nihayet tevhid denizinde öyle boğul ki, sen de aradan çık ve «var olan ancak Allah'tır» sırrına er!
Büyüklerden biri diyor ki :
— Şeyh İsmail'in müridleri secde ederken kendilerinden zevk kokusu gelirdi.